นึกถึงพระพุทธเจ้าและความดีของพระพุทธเจ้า คือ พุทธานุสสติ เป็นการปฏิบัติจิตให้ว่างจากนิวรณ์ จิตมีสมาธิ

มีอารมณ์สะอาด ก็ใช้วิธีคิด บางทีท่านทั้งหลายจะนึกไม่ออกว่า ความดีของพระพุทธเจ้าเยอะแยะมาก จะเอาตรงไหนดี ก็ตัดสังโยชน์ ๓ ประการ แล้วก็ใช้กำลัง ความเป็นทิพย์ของจิต จับพระรูปพระโฉมขององค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้า จริงๆ เลย พระรูปพระโฉมตอนไหนก็ได้ หนุ่ม สมัยกลางคน แก่ใกล้นิพพาน หรือที่นิพพานไปแล้วก็ได้ ทำจิตให้เป็นสุข ผู้ที่ไม่ได้ทิพจักขุญาณ

ก็ใช้กำลังใจลืมตาดูพระพุทธรูป หรือหลับตานึกถึงพระพุทธรูปองค์ที่เราชอบที่สุด ทำใจให้สบาย นึกวาดภาพ ตั้งใจเห็นว่า พระพุทธรูปองค์นี้นั่งแบบไหน สีอะไร หน้าตายิ้มแย้มแบบไหน ทรงอะไรปางไหนก็ตาม ทำแบบสบายใจ

ถ้านึกภาพพระพุทธรูป ที่อยู่ไกลนึกไม่ออก ก็นั่งดูพระพุทธรูปองค์ที่อยู่ใกล้ๆ

ไม่ต้องหลับตาก็ได้ หรือลืมตาดู

จำภาพพระพุทธรูป แล้วก็หลับตานึกถึงก็ได้ เอาแค่สบายใจ ขณะที่จิตยังพอใจ

อยู่กับพระพุทธรูป เวลานั้นจิตว่างจากกิเลสและจิตว่างจากนิวรณ์ จิตก็มีอารมณ์เป็นสุข ท่านเรียกว่า สมาธิ

และเป็นพุทธานุสสติกรรมฐานแบบคิด

ถ้ามีอาการทรงตัว ท่านให้ใช้คำภาวนาและลมหายใจควบ คำว่าภาวนาที่

นิยมใช้คือ พุทโธ แต่ถ้าใจเรานึกถึงพระพุทธเจ้าแล้ว จะภาวนาว่าอย่างไรก็

เป็นพุทธานุสสติกรรมฐานเหมือนกัน

ที่มาจากพ่อสอนลูก

หน้า๓๖๕

หลวงพ่อพระราชพรหมยาน

วัดท่าซุง อำเภอเมือง จังหวัดอุทัยธานี