You are currently viewing ระวังโรคภัยไข้เจ็บนะทุกคนนะ เชื้อโรค เขาเรียกว่ามันระบาด บางทีเราไม่เห็นหรอก

ระวังโรคภัยไข้เจ็บนะทุกคนนะ เชื้อโรค เขาเรียกว่ามันระบาด บางทีเราไม่เห็นหรอก

#ระวังโรคภัยไข้เจ็บนะทุกคนนะ เชื้อโรค เขาเรียกว่ามันระบาด บางทีเราไม่เห็นหรอก แต่ว่ามันเป็นเวลาที่เขาแพร่เชื้อให้มันระบาด เพื่อให้คนทุศีลทั้งหลายเนี่ยพากันเดือดร้อน
*ถ้าเธอไม่มั่นใจในโรคภัยไข้เจ็บของเธอ เธอก็ตื่นใหม่ๆก็อาราธนาพระกันก่อนนะ ขอบารมีพระพุทธเจ้า ถ้ามีของเป็นมงคลที่ติดตัวเธอ ที่เป็นพระห้อยคอเธออะไรก็ตาม จะเป็นของใครก็ตามแต่นะ เราก็นึกถึงพระพุทธเจ้าเป็นประธาน ช่วยปกปักรักษาคุ้มครอง ภยันอันตรายโรคภัยไข้เจ็บนะ อย่าให้เข้าถึงเรา ไม่ว่าจะเป็นโรคอะไรก็ตามแต่
จะมาจากอากาศ จะมาจากทางน้ำ จะมาจากทางไหนก็ตามแต่ อย่าให้ถึงตัวเรา
เหมือนมีเกราะป้องกันไว้ ทำเอาไว้
เพราะว่าท่านที่เขามีหน้าที่เอาเชื้อโรคมาให้ถึงกับคนเนี่ย ท่านก็ต้องทำหน้าที่ของท่าน เพราะเป็นไปตามเกณฑ์ มันเป็นเกณฑ์เวลา คนจะต้องเป็นโรคเพราะว่ากรรม ที่เขาทำของเขากันมา
มีปาณาติบาต
*คนสมัยนี้มีปาณาติบาตกันแบบไม่มีจิตใจเมตตาต่อสัตว์กันมาก คิดอยากฆ่าก็ฆ่า ไม่เห็นแก่ความเดือดร้อน หรือว่าความน่าสงสาร เวทนาที่เขาต้องเจ็บปวด ต้องพลัดพราก ที่สัตว์เหล่านั้นเขามีพ่อมีแม่มีลูก เขาก็ต้องกลัวชีวิตเขาจะเป็นจะตายเหมือนกัน ถูกไหมล่ะ
*แต่คนสมัยนี้ไม่ค่อยสนใจ จะกินจะอะไรบางทีก็เป็นๆเห็นไหมล่ะ ทำเป็นๆสับเป็นๆเลย ไม่ต้องรอ เฉือนกันเป็นๆ กินกันอย่างหน้าตาเฉย เยอะมากมาย เขาเรียกว่ากรรม คนเหล่านี้มีจิตใจโหดร้าย แต่ตัวเองคิดว่าตัวเองไม่โหด แต่มันก็โหดร้ายเกินไป
ก็เพราะว่าคนเรามีปาณาติบาตมาก ย่ามใจนะ เขาเรียกว่าความเพลิน ชีวิตที่เขาคิดว่ามีเงินมีทอง คล่องตัว ถ้าเกิดภัยสงครามขึ้นมาก็จะรู้ตัวว่า ไอ้ความคล่องตัวที่เขาเคยคิดน่ะมันจะเป็นยังไง จะดิ้นรนแบบไหน จะหาที่พึ่งตรงไหน
ถึงเวลานั้นนะเขาก็จะรู้สึกกันได้ แต่คนเรามันยังไม่ถึงเวลาบีบคั้นเขาก็ ปล่อยใจเพลิน ทำอะไรก็อยากทำ อยากด่าอยากว่า ก็ทำได้อย่างนี้ไม่มีกรอบไม่มีขอบเขตในการห้ามใจตัวเอง
แม้การทำร้ายคนอื่นก็อยากทำก็ทำ เขาก็ไม่คำนึงถึงอะไร อยากฆ่าก็ฆ่า มันถึงกาลเวลาที่กรรมมันหนักเกินไป เขาจึงต้องให้คนเหล่านี้มีทุกขเวทนาจากภัยอันเกิดจากโรคภัยไข้เจ็บ อันดับแรกเอาซะก่อน
*** ต่อมาก็สงคราม นำความเดือดร้อนตามมาภายหลัง คนมีศีลจึงรอด คนที่ไม่คิดเบียดเบียนแล้วนะ เราจะรอด แต่ถ้าเราจะมีศีล แล้วเราไม่มั่นใจในตัวเราเอง เท่าไหร่ เราก็เพิ่งพระ ขอพระทุกวัน เราก็ขอเผื่อในคนในครอบครัวเราก็ได้ ขอให้พ่อเรา แม่เรา ลูกเราหลานเรา ปลอดภัย ขอบารมีพระคุ้มครองรักษา เราก็ขอไปทุกวันๆทำไป
ทำไปเถอะ อย่างน้อยมันก็เป็นการฝึกใจเราว่า เรายังมีจิตเมตตา ยังมีความกรุณาสงสาร ปรารถนาให้คนอื่นเขาเป็นสุข ไม่อยากให้เขาทุกข์เดือดร้อน เราไม่มีทางอื่นช่วยได้ก็ทำอย่างนี้เอา เราช่วยไม่ได้ก็ขอพระช่วยเอา ของที่เขาติดเนื้อติดตัวเขาไป เราก็ อาราธนาแทนเขาก็ได้ ถ้าเรามีความเกี่ยวเนื่องกับเขานะ เราก็ทำได้ ไม่ใช่ว่ามันไม่มีผล มันมีผล
แต่ถ้าเธอมั่นใจว่าศีลของเธอดีแล้ว แน่วแน่ดีแล้วไม่ต้องกลัวว่า สิ่งเหล่านี้จะเกิด เกิดก็ยอมรับ โรคภัยไข้เจ็บมันก็เกิดทุกคนแหละ
***แต่ไอ้โรคที่เขาเรียกว่ามันระบาดบางอย่างมันจะแก้ไขไม่ทันพอมันติดเชื้อเข้าปอดขึ้นมาก็ไม่กี่วันก็ตาย มันมีกันมาแล้วนะ ไม่ใช่ไม่มี เพียงแต่เขาปิดๆกันอยู่ ดูบรรยากาศสมัยช่วงที่ผ่านมาเป็นยังไงล่ะ มันมีแต่ไอ้กระแสที่เขาเรียกว่า
*มันพาสิ่งที่สกปรกมันล่องลอยมาจากอากาศ จากที่ไกลๆ มันไม่ได้มาจากแผ่นดินของเราที่เดียวหรอก มาจากที่อื่นๆ จากแผ่นดินอื่นมันก็ลอยมา ความสกปรก ความที่เขาหมกมุ่นอยู่กับความไม่ดีไม่งาม มันก็ปลิวลอยมาในอากาศ พวกนี้มันข้ามทวีปได้นะจะบอกให้
เธออย่าไปดูถูกว่าพวกนี้มันปลิวได้ไม่ไกล ไม่จริงมันไปไกลมาก มันตกน้ำตกท่าที่ไหนก็ได้
จะกินอะไรก็นึกไว้เสมอนะ ทำไว้ก่อน ถ้ามันไม่เกิดก็ดีไป ถ้ามันเกิดขึ้นมา เราก็ยังมีสิ่งที่คุ้มครองคุ้มภัยตัวเราบ้าง คือว่าไม่เผลอสติ
พระอาจารย์สมปอง ศิษย์หลวงพ่อฤาษี วัดท่าซุง