คำสอนหลวงพ่อเรื่อง “ทรงพรหมวิหาร ๔
.. ขอบรรดาท่านพุทธศาสนิกชน พยายาม “ทรงอารมณ์จิต” ให้อยู่ใน “พรหมวิหาร ๔” เป็นปกติ คิดว่า “เราจะมีความรักในคนอื่นและสัตว์อื่น นอกจากตัวเราเสมอด้วยตัวเรา”
“เราจะมีความสงสารเกื้อกูลเขา” ให้เป็นสุขตามกำลังที่เราพึงจะทำได้ “เราจะไม่มีอารมณ์อิจฉาริษยาบุคคลอื่น เห็นใครได้ดีก็พลอยยินดีตาม” ถ้าสิ่งใดเป็นเหตุเกินวิสัย ด้วยอำนาจกฎของกรรมหรือกฎของธรรมดาเกิดขึ้น
“เราจะไม่มีความหวั่นไหวในจิต” นี่อารมณ์อย่างนี้ถ้าบรรดาท่านพุทธบริษัททรงไว้ดี ก็จัดว่าเป็นศูนย์รวมกำลังใจ ที่มีความสำคัญที่สุดอันจะพึงก้าวเข้าไปสู่ความดี
ถ้าจิตของเราทรงอยู่ใน พรหมวิหาร ๔ แล้ว มีอะไรบ้างที่มันจะเกิดขึ้นนั่นก็คือ “ศีลบริสุทธิ์” ไม่ต้องระมัดระวังศีล ความเป็นผู้มีเหตุมีผลมีความเคารพในองค์สมเด็จพระทศพลก็มีพร้อมบริบูรณ์
เพราะอะไรเพราะคนที่ทรงศีลบริสุทธิ์ ก็แสดงว่ามีความเคารพในพระพุทธเจ้า มีความเคารพในพระธรรม มีความเคารพในพระสงฆ์ เพราะว่าพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ทรงแนะนำให้จิตอยู่ในขอบเขตนี้
เรามีความเคารพในองค์สมเด็จพระชินสีห์เป็นต้น เราจึงมีศีลบริสุทธิ์ เราจึง “รู้จักอายความชั่วเกรงกลัวความชั่ว” จึงได้มีการประกอบความความดี คือ “จิตทรงพรหมวิหาร ๔ มีหิริและโอตตัปปะ นึกถึงความตายเป็นอารมณ์”
อยู่ที่ไหนก็มีแต่ความเยือกเย็นมีแต่ความเป็นสุข เราก็เป็นสุขบุคคลอื่นก็เป็นสุข เพราะ “กายไม่เสีย” ทั้งนี้เพราะว่า “ใจไม่เสีย” ถ้า “กายเสีย ปากเสีย” ก็แสดงว่า “ใจมันเสีย” เสียมากจน “ล้นมาถึงกาย ถึงวาจา”
นี่เป็นอันว่าทรงคุณธรรมอย่างนี้ได้ “ความเป็นพระโสดาบันย่อมปรากฎ” ..
(พระเดชพระคุณหลวงพ่อพระราชพรหมยาน)
