ก่อนที่ญาติโยมจะภาวนา
อันดับแรกอย่าลืม คือว่าถ้าใช้เวลา ๒๐ นาที ทุกวันนะ จะไม่ภาวนาเลยยิ่งดี คือใคร่ครวญไปเรื่อย ๒๐ นาที แต่มันก็เผลอไปบ้าง ผิดไปบ้าง เป็นของธรรมดา ดูว่าร่างกายของเราตรงไหนมันดีบ้าง แม้ไม่เห็นว่าจุดไหนมันดี
บางทีเห็นว่าดีก็ไม่เป็นไร
การเกิดมานี่เรามีความสุขหรือความทุกข์
นึกถึงงานที่เราทำ
นึกถึงภาระที่ต้องจ่าย
นึกถึงอารมณ์ที่ต้องกระทบกระทั่งกับบุคคลที่ไม่น่าพอใจ
นึกถึงความปรารถนาที่ไม่ค่อยจะสมหวัง
นึกถึงความป่วยไข้ไม่สบาย
นึกถึงความตายมันจะเห็นว่า
“การเกิดมันเป็นทุกข์นี่ไม่ดีจริงๆ ไม่อยากเกิด”
ถ้าไม่อยากเกิดจะทำอย่างไร ถ้าเราเผลอก็ต้องเกิด
เราจะตัดความโลภด้วยการให้ “ทาน” คือ “จาคานุสสติ”
ตัดความโกรธด้วย “เมตตากรุณา”
ตัดอารมณ์ความหลง คือไม่ติดในร่างกาย ไม่ติดในการเกิดต่อไป ไม่ติดในความเป็นมนุษย์ เป็นเทวดา หรือพรหม เราต้องการนิพพาน ถ้าคิดอย่างนี้เรื่อยๆ โดยไม่ต้องภาวนาเลย จนถึงเวลากริ๊ง…. เลยจะดีมาก
“นี่มีประโยชน์ใหญ่มากนะ”
หลวงพ่อพระราชพรหมยาน วัดท่าซุง
____________
จากหนังสือ “ธัมมวิโมกข์” ปีที่ ๓๖ ฉบับที่ ๔๐๘ เดือนมีนาคม พ.ศ.๒๕๕๘ หน้า ๗๑
คัดลอกโดย คณะบุญสุประวีณ์
